Wkładka wewnątrzmaciczna, czy każda kobieta może ją stosować?
Wkładka wewnątrzmaciczna jest popularną formą zapobiegania niechcianej ciąży. Prawidłowo zaaplikowana nie rodzi dyskomfortu i pozwala zrezygnować z regularnego łykania pigułek, czy sięgania po prezerwatywy. Niestety nie jest to metoda, którą może stosować każda kobieta.
Jakie skutki uboczne może wywołać wkładka wewnątrzmaciczna?
Wkładka domaciczna, popularniejsza pod nazwą „spirala antykoncepcyjna”, jest jedną z metod zapobiegania ciąży. Kobiety chętnie decydują się na jej stosowanie, ze względu na bardzo wysoką skuteczność, która wynosi około 99%. Ma zaledwie kilka centymetrów, ergonomiczny kształt i jest wykonana z elastycznego polietylenu. Dzięki temu dopasowuje się do kształtów ciała kobiety, nie wywołując przy tym dyskomfortu.
Niestety niekiedy stosowanie spirali antykoncepcyjnej może wywołać skutki uboczne. Mowa tu m.in. o:
- obfitych i nieregularnych miesiączkach,
- silnych bólach podbrzusza w czasie miesiączki,
- wydalaniu wkładki z miejsca jej aplikacji,
- uszkodzeniu mięśni macicy (częściowym lub całkowitym),
-
stanach zapalnych miednicy mniejszej,
gorączce, - utracie płodności na skutek stanów zapalnych miednicy mniejszej,
- upławach z dróg rodnych,
- plamieniach niezwiązanych z krwawieniem miesiączkowym.
Wystąpienie skutków ubocznych może wynikać zarówno z indywidualnych predyspozycji organizmu, związanych z nietolerancją tej formy antykoncepcji, jak i z niewłaściwego zastosowania spirali. Lekarz, zanim założy pacjentce wkładkę, powinien więc przeprowadzić wywiad, by upewnić się, że kobieta nie znajduje się w grupie, dla której ta metoda antykoncepcji nie jest odpowiednia.
Czy w ciąży można założyć wkładkę?
Jednym z przeciwwskazań do stosowania wkładki domacicznej jest podejrzenie ciąży. Właśnie dlatego zabieg wykonywany jest w ostatnich dniach krwawienia miesiączkowego lub tuż po jej zakończeniu. Tylko w nielicznych przypadkach (przy bardzo krótkich cyklach menstruacyjnych i długich krwawieniach) owulacja może wystąpić w tym czasie. Wówczas pacjentka, która planuje stosowanie spirali antykoncepcyjnej, powinna wstrzymać się od stosunków seksualnych, aby zmniejszyć ryzyko zajścia w ciążę.
W razie zdiagnozowania ciąży, wkładka nie może być założona, a ta już zaaplikowana powinna zostać usunięta. W przeciwnym wypadku ryzyko poronienia wzrasta aż trzykrotnie i wynosi 55%.
Jakie choroby wykluczają stosowanie wkładki?
Wkładka wewnątrzmaciczna nie powinna być stosowana u pacjentek ze zdiagnozowanymi niektórymi chorobami i stanami patologicznymi. Mowa tu nie tylko o dolegliwościach dróg rodnych, ale także tych związanych z układem sercowo-naczyniowym.
Spirala antykoncepcyjna nie powinna być stosowana u kobiet:
- po zakażeniu miednicy mniejszej w czasie trzech miesięcy przed planowaną aplikacją spirali,
- chorujących na AIDS,
- z nieprawidłowościami w budowie jamy macicy,
- z przerostem endometrium,
- z nieprawidłowymi krwawieniami pomiędzy miesiączkami,
- po przebytych zapaleniach wsierdzia,
- z chorobami serca i wątroby,
- z nowotworami,
- z niedokrwistością z niedoboru żelaza.
Wciąż nie ma jednoznacznego stanowiska w odniesieniu do stosowania spirali antykoncepcyjnej u kobiet zmagających się z podwyższonym ryzykiem zakażenia miednicy mniejszej. Bezwzględnym przeciwwskazaniem jest zakażenia przebyte w ciągu ostatnich trzech miesięcy. W pozostałych przypadkach większość specjalistów stoi na stanowisku, by indywidualnie rozpatrywać każdy przypadek, biorąc pod uwagę prawdopodobieństwo wystąpienia skutków ubocznych, ale i korzyści płynących ze stosowania tej formy zapobiegania ciąży.
Tendencje i wady organizmu wykluczające możliwość stosowania wkładki
Spirala antykoncepcyjna nie jest zalecaną metodą antykoncepcyjną u kobiet, których organizmy wykazują nieprawidłowości. Aplikacja wkładki może bowiem pogorszyć ich stan. Pierwszą grupą są pacjentki, które wykazują zwiększoną tendencję do poronień. W ich przypadku wzrasta ryzyko wypadnięcia spirali z miejsca jej aplikacji. Również częste zapalenie przydatków jest przeciwwskazaniem. Wkładka ma działanie drażniące i może przyczyniać się do nawrotów dolegliwości (zwłaszcza w ciągu pierwszych tygodni po założeniu).
W przypadku wkładek niehormonalnych, które powleczone są srebrnym lub miedzianym drucikiem, dochodzi do zwiększonego wytwarzania przez organizm białych krwinek, które działają plemnikobójczo. Z tego względu nie jest to odpowiedni sposób zapobiegania ciąży u kobiet z obniżoną odpornością. Nie inaczej jest w przypadku alergii na związki chemiczne, z których wykonana jest spirala. Jeśli kobieta jest na nie uczulona, wówczas wkładka nie może zostać zaaplikowana.
Bibliografia
- 1. A. Gardyszewska, M. Niewiadomska-Kowalczyk i in., Przemieszczenie wkładek wewnątrzmacicznych poza jamę macicy, „Ginekologia Polska” 2009, nr 80, s. 942–945.
- A. Karowicz-Bilińska, E. Nowak-Markwitz i in., Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego dotyczące wskazań i bezpieczeństwa stosowania antykoncepcji hormonalnej oraz wewnątrzmacicznej, „Ginekologia Polska” 2014, nr 3, s. 234-239.
- M. Spaczyński, Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w sprawie antykoncepcji, „Przegląd Menopauzalny” 2003, vol. 2, nr 6, s. 8–10.
- R. Dębski, Antykoncepcja – metody zapobiegania niepożądanej. Część II. Medyczne (nienaturalne) metody zapobiegania niepożądanej, „Ginekologia Polska” 2007, nr 11, s. 834–841.
- D. Shoupe (red.), Antykoncepcja, tłum. R. Dębski, Wydawnictwo Edra Urban & Partner, Wrocław 2013.
Artykuł sponsorowany
To jest wyrób medyczny. Dla bezpieczeństwa używaj go zgodnie z instrukcją lub etykietą. W przypadku wątpliwości skonsultuj się ze specjalistą, gdyż ten wyrób medyczny może nie być odpowiedni dla Ciebie.